Doorlopen

“Nou loop toch eens door! Kom nou, loop eens door…”

Ah fijn ze zijn terug. Het duurde een tijdje maar dat is vaak zo bij een bezoekje aan het ziekenhuis. Ik vind het niet erg hoor, heb me prima geamuseerd met de baby. Lekker flesje gegeven, heerlijk geknuffeld en nu ligt die kleine vredig te slapen. Ik heb hem wel even beneden gelegd, zo kan ik hem beter in de gaten houden als er iets is. Het komt niet vaak voor dat je als kraamverzorgster even alleen kan zijn met de baby. Heerlijk vind ik dat. Het doet me denken aan mijn eigen kinderen toen zij zo klein waren. Even dat vasthouden, dat intieme gevoel, dat kleine hoofdje dat zich nestelt op mijn schouder en dan die babygeur. Had ik al gezegd dat ik dat zo heerlijk vind? Die babygeur is zo speciaal en dan die zachte wangetjes…. Goed ik dwaal af, waar was ik gebleven. O ja ze zijn thuis. Ik hoor papa roepen op de oudste. “Kom nou, loop eens door”.  Ik grinnik, blijkbaar wil het oudste kind echt niet naar binnen want dit is al de tweede keer dat vader haar maant op te schieten.

De baby ligt veilig in de box en ik besluit om het gezin tegemoet te lopen. Ze zijn even met zijn drieën voor controle naar het ziekenhuis gegaan. Benieuwd hoe het gegaan is en wat de dokter heeft gezegd. Ik kan op mijn beurt vertellen hoe heerlijk ik het heb gehad. Ik loop via de serre naar de achterdeur die naar de tuin leidt. Hee dat is raar, ze zijn er niet. Ik heb hen daarnet toch duidelijk gehoord. Dan maar weer naar binnen. Voordat ik bij de woonkamer kom hoor ik het weer. “Kom nou, loop eens door”.

Weer open ik de achterdeur en weer is er niemand te zien. Door de serre wil ik naar de keuken lopen en dan hoor en zie ik het. In de serre zit een grote papegaai. Die had ik al gezien en gehoord toen ik de eerste dag in dit gezin kwam. Hij mocht me niet, althans hij mocht vrouwen niet. Als ik in de serre met de stofzuiger aan de gang ging, begon hij expres zijn vogelzaad uit de kooi te gooien. Dit deed hij ook bij de vrouw des huizes maar nooit bij meneer. Na mijn eerste stofzuig poging spraken we al af dat papa voor de vogel zorgde en de serre voor zijn rekening nam. Nu zit ie daar op een grote stok. “Kom nou, loop eens door “zegt hij met een stem die verdacht veel op een mannenstem lijkt.

Gelukkig komt het gezin een half uurtje later echt thuis. Ik vertel hen van mijn avontuur. Ze zijn het gewend. Deze papegaai praat alles na wat zij zeggen en dat is af en toe knap oppassen geblazen. Het worden nog een aantal fijne kraamdagen, al ben ik wel een beetje op mijn hoede als ik iemand hoor zeggen; “Loop eens door “want je weet het maar nooit.