Mijn moeder helpt me met het aantrekken van mijn trouwjurk. Hij past niet goed omdat deze veel te groot is. In een rolstoel ga ik naar beneden waar mijn vader in de ziekenhuishal op me wacht. We trouwen in het gemeentehuis en nu we er toch zijn regelen we gelijk de erkenning van onze kleine meid. Vandaag is het een feestdag maar wat was het een achtbaan van emoties.
Een week geleden kreeg ik een Echo en CTG in het ziekenhuis. Er waren zorgen om mij en onze baby en alsof dat nog niet genoeg was, lag ook mijn lieve oma op sterven. Tijdens de echo vroeg ik of ze een foto wilden uitprinten dan kon ik die nog aan haar geven. Het mocht helaas niet zo zijn want toen we de echokamer uitliepen bleek oma al te zijn overleden. Die avond werd ik zelf in het ziekenhuis opgenomen met een zwangerschapsvergiftiging.
Een dag later was er goed nieuws, mijn nichtje was bevallen van een gezond kindje. Zelf was ik inmiddels 34+6 weken zwanger en na weer een CTG bleek dat ook onze baby die dag geboren zou worden d.m.v. een keizersnede. Vlug belde ik mijn vriend die onmiddellijk naar het ziekenhuis kwam en mijn ouders die op dat moment de uitvaart van oma aan het regelen waren. Die middag werd onze prachtige dochter veel te vroeg geboren.
Ons meisje was pas enkele dagen oud toen oma begraven werd. We konden niet bij het afscheid zijn en volgden alles live op de computer vanuit het ziekenhuis. Ik was verdrietig om haar overlijden en tegelijk ook blij ben met onze dochter. Emoties rolden over elkaar heen. Blijdschap was er ook omdat we gingen trouwen, dat was al een tijdje geleden geregeld.
Mijn moeder helpt me met het aantrekken van mijn veel te grote trouwjurk. Is het echt al een week geleden dat we opgenomen werden in het ziekenhuis? Mijn schoonzus heeft gezorgd voor taart, onze ziekenhuiskamer is versierd door de verpleegkundigen en onze kleine baby heeft een mooie tekening voor ons gemaakt.
We krijgen veel kaarten en cadeaus. Het mooiste cadeau komt echter twee dagen later, we mogen eindelijk met zijn allen naar huis.
Marga Simons ( met dank aan een mama die dit bijzondere verhaal met mij wilde delen ).
Over de auteur
Marga Simons
Als jong meisje deed ik niets liever dan schrijven. Daarnaast maakte ik gedichtjes. Ik begon met schrijven en dichten toen ik 10 jaar oud was. Voor mij was en is het een uitlaatklep. In mijn werk als kraamverzorgster en screener, kom ik vaak van alles tegen. Leuke grappige dingen, mooie en ontroerende momenten en ook gezinnen die ik niet snel zal vergeten. Vaak dacht ik: “daar moet ik eens over gaan schrijven”. Vorig jaar heb ik de knoop doorgehakt en ben ik begonnen met het schrijven van blogs. Het biedt een kijkje in de mooie bijzondere wereld van de kraamzorg. Inmiddels schrijf ik blogs over dat wat ik zelf meemaak en wat collega’s tegenkomen. Ik wens je heel veel leesplezier!
Onze certificeringen.
Bij Geboortezorg Limburg maak je de juiste keuze. Onze kraamverzorgenden voldoen niet enkel aan de wettelijk verplichte certificeringen maar hebben ook diverse extra opleidingen gevolgd.
