Ik wil dansen op muziek!

Ik was bij de bevalling van hun jongste zusje en maakte dan ook heel snel kennis met de andere twee meiden in het gezin. Ze waren 3 en 5 jaar oud en keken enorm uit naar de nieuwe baby. Gelukkig was het weer een meisje want dan kon ze straks, over een paar dagen of zo, met hen meedoen. De meisjes wisten niet beter en dachten dat die kleine baby heel snel groot zou zijn. Na een eerste kennismaking met hun kleine zusje hadden ze echter snel door dat het nog wel even zou duren voordat ze mee kon dansen.

Dansen dat deden ze graag die twee grote zussen. De muziek stond dan ook bijna de hele dag aan met liedjes van K3, kabouter Plop en Dirk Scheele. Ze zongen mee en draaiden en zwierden alle kanten uit. Ik werd er zo vrolijk van dat ik spontaan mee ging doen en zo stond ik in mijn witte uniform de danspasjes na te doen want hee zomaar bewegen op deze muziek, dat kon niet. De dames leerden me de pasjes die ze zelf verzonnen hadden.

In de auto op weg naar huis dacht ik aan onze eigen twee meiden, ook zij dansten altijd veel op muziek. Speciaal voor hen had ik jaren daarvoor buikdansrokjes gekocht. Deze waren felgekleurd, de ene was oranje de andere blauw en onderaan hingen allemaal belletjes die geluid maakten als ze ronddraaiden. Mijn dochters waren deze rokjes inmiddels ontgroeid en ik had al vaker met de gedachte gespeeld ze weg te geven maar aan wie? Dansend in het kraamgezin wist ik het, deze meisjes verdienden die rokjes. Ik kon ze echter niet zomaar geven en vroeg eerst toestemming aan onze eigen dochters. Ze vonden het zo’n leuk idee dat ze gelijk in hun oude verkleedkoffer doken en binnen no time hadden ze de rokjes gevonden.  Voorzichtig waste en droogde ik ze en pakte ik ze in.

De volgende dag vroeg ik aan de mama van de meiden of ik hen een cadeautje mocht geven, ze was verbaasd maar knikte instemmend. Ik riep de meisjes en gaf hun de cadeautjes, eenmaal uitgepakt kreeg ik dikke knuffels en ze trokken ze meteen aan.

Daar kwam de muziek van Dirk Scheele en daar gingen ze, dansend, zingend en genietend door de woonkamer.

Heerlijk om te kunnen geven!

Marga Simons.

 

 

Over de auteur: Marga Simons

Over de auteur: Marga Simons

Ik ben Marga, kraamverzorgster, screener, ambassadeur en blogger bij Geboortezorg Limburg.

Als jong meisje deed ik niets liever dan schrijven, ik had veel penvrienden die minimaal een keer per week post van mij ontvingen. Daarnaast maakte ik gedichtjes. Ik begon met schrijven en dichten toen ik 10 jaar oud was. Voor mij was en is het een uitlaatklep. In mijn werk als kraamverzorgster en screener, kom ik vaak van alles tegen. Leuke grappige dingen, mooie en ontroerende momenten en ook gezinnen die ik niet snel zal vergeten. Vaak dacht ik: “daar moet ik eens over gaan schrijven”. Vorig jaar heb ik de knoop doorgehakt en ben ik begonnen met het schrijven van blogs. Het biedt een kijkje in de mooie bijzondere wereld van de kraamzorg. Inmiddels schrijf ik niet alleen blogs over dat wat ik zelf meemaak, maar ook wat collega’s tegenkomen.

Ik wens je heel veel leesplezier!

Onze certificeringen.

Bij Geboortezorg Limburg maak je de juiste keuze. Onze kraamverzorgenden voldoen niet enkel aan de wettelijk verplichte certificeringen maar hebben ook diverse extra opleidingen gevolgd.