Oh nee wat erg! Ik zie de klontjes drijven in de soep, die is dus jammerlijk mislukt. Ik heb wel kookles gehad op de opleiding en thuis kook ik ook maar een roux maken voor soep is me nog nooit gelukt. Nu ook niet. Het kraamgezin waar ik werk heeft me gevraagd om kervelsoep te koken. Kervel? Ik heb er nog nooit van gehoord. Ik ben 20 jaar oud en nog niet zo lang bezig als kraamverzorgende. Ik kijk in de soep, hij ziet er niet lekker uit en smaakt naar bloem. Ik durf mijn mislukking niet op te biechten en ga naar huis. De dag erna bel ik met lood in mijn schoenen aan in het gezin. Het eerste wat ik hoor is: “die soep van gisteren hebben we weggegooid, niet te eten”.  Ik verontschuldig mij en heb een les geleerd: altijd eerlijk zijn!

 

De wasmachine staat in de keuken en draait op volle toeren. Voor het aanrecht ligt tapijt, de rest van de keuken heeft tegels. Na een uurtje ga ik kijken of de was klaar is, mooi de machine staat stil en dat betekent een mand halen en de was eruit halen. Ik open de machine en het water stroomt eruit. Het hele tapijt wordt in een mum van tijd drijfnat en hoewel ik gelijk reageer en de deur van de machine dichtgooi, is het al te laat. Blijkbaar zat er geen beveiliging op de machine en de trommel bleek nog vol water te zitten. Samen met de papa van het gezin, trek ik het tapijt naar buiten. Gelukkig het is maar water, de zon schijnt en na het dweilen kunnen we er hard om lachen.

 

“Maak je een kopje koffie voor me vraagt de kraamvrouw?”. Ik zie een koffieapparaat op het aanrecht staan. Eens even kijken hoe het ding werkt. Niet moeilijk zo te zien. Water erin, cup erin en aanzetten.  De koffie begint te lopen. Ondertussen loop ik naar de woonkamer om iets te pakken. Ik blijf niet lang weg maar het is lang genoeg. Wanneer ik terugkeer in de keuken is het hele aanrecht vies. Koffie drijft over het aanrecht en uit het apparaat loopt nog steeds koffie. Deze stopt blijkbaar niet uit zichzelf. Even diep zuchten, de kraamvrouw vertellen dat de koffie eraan komt en puinruimen.

Blunders…herkenbaar?

Marga Simons.

 

 

Over de auteur: Marga Simons

Over de auteur: Marga Simons

Ik ben Marga, kraamverzorgster, screener, ambassadeur en blogger bij Geboortezorg Limburg.

Als jong meisje deed ik niets liever dan schrijven, ik had veel penvrienden die minimaal een keer per week post van mij ontvingen. Daarnaast maakte ik gedichtjes. Ik begon met schrijven en dichten toen ik 10 jaar oud was. Voor mij was en is het een uitlaatklep. In mijn werk als kraamverzorgster en screener, kom ik vaak van alles tegen. Leuke grappige dingen, mooie en ontroerende momenten en ook gezinnen die ik niet snel zal vergeten. Vaak dacht ik: “daar moet ik eens over gaan schrijven”. Vorig jaar heb ik de knoop doorgehakt en ben ik begonnen met het schrijven van blogs. Het biedt een kijkje in de mooie bijzondere wereld van de kraamzorg. Inmiddels schrijf ik niet alleen blogs over dat wat ik zelf meemaak, maar ook wat collega’s tegenkomen.

Ik wens je heel veel leesplezier!

Onze certificeringen.

Bij Geboortezorg Limburg maak je de juiste keuze. Onze kraamverzorgenden voldoen niet enkel aan de wettelijk verplichte certificeringen maar hebben ook diverse extra opleidingen gevolgd.