Soep
Een compleet andere cultuur waar ik niet veel vanaf wist. Een zesde kind en dus een druk gezin. Kraamzorg daar hadden ze nog nooit van gehoord. Het feit dat ik in hun woning kwam om te helpen met de baby, was al genoeg om een heleboel dankbaarheid te tonen. Veel werd er niet van mij gevraagd, niets eigenlijk want als ik iets wilde doen werd ik meteen teruggefloten. Papa zorgde voor de andere vijf kinderen die geen van allen in Nederland geboren waren, alleen de jongste telg was hier geboren. De geboortedatums van de andere kinderen waren niet bekend en onbelangrijk. In hun geboorteland was het geboortejaar het enige dat telde. Ze waren allemaal geboren zei papa op 1 juli en soms op 1 januari, zo ging dat daar. Dat hun baby nu een hele andere geboortedatum had (In Nederland wordt dit immers geregistreerd) vonden ze maar raar. Alles was duur in Nederland zeiden ze en het bleef dan ook bij zes kinderen. Voor de baby was er weinig in huis, geen hydrofiel luiers en zeer weinig kleren. Het viel me op dat er ook geen handdoeken, theedoeken of zelfs bestek was op een groot mes na dat papa gebruikte om mee te koken. Pannen waren er wel en in een daarvan zat kip, groenten, water en veel vet. Hun cultuur, hun soep dus anders dan ik gewend was. Ik was blij dat ik dit niet hoefde te eten (smaken verschillen nietwaar) maar daarin had ik me behoorlijk vergist. Een uurtje later was de soep klaar en bracht ik een bord naar mama, toen ik terugkwam in de woonkamer stond daar mijn soepbord klaar met ernaast een soort pannenkoek. “Heel lief maar ik hoef echt niets hoor”, zei ik snel. Dat was natuurlijk niet het goede antwoord en papa deed me voor hoe ik deze soep moest eten. Hij brak een stuk pannenkoek af, sopte het in de soep, schepte hiermee wat vlees en groenten op en stopte het in zijn mond. Ik wilde niet onbeleefd zijn en brak ook een stukje koek af, sopte het en probeerde zo goed en zo kwaad als het ging met mijn handen te eten. Na een paar “beleefde happen” liet ik de soep staan. Mijn handen en lippen waren doordrenkt van de soep en ik wist het heel zeker. Eten met mijn handen dat is echt niks voor mij!
Marga Simons.
Over de auteur: Marga Simons
Ik ben Marga, kraamverzorgster, screener, ambassadeur en blogger bij Geboortezorg Limburg.
Als jong meisje deed ik niets liever dan schrijven, ik had veel penvrienden die minimaal een keer per week post van mij ontvingen. Daarnaast maakte ik gedichtjes. Ik begon met schrijven en dichten toen ik 10 jaar oud was. Voor mij was en is het een uitlaatklep. In mijn werk als kraamverzorgster en screener, kom ik vaak van alles tegen. Leuke grappige dingen, mooie en ontroerende momenten en ook gezinnen die ik niet snel zal vergeten. Vaak dacht ik: “daar moet ik eens over gaan schrijven”. Vorig jaar heb ik de knoop doorgehakt en ben ik begonnen met het schrijven van blogs. Het biedt een kijkje in de mooie bijzondere wereld van de kraamzorg. Inmiddels schrijf ik niet alleen blogs over dat wat ik zelf meemaak, maar ook wat collega’s tegenkomen.
Ik wens je heel veel leesplezier!
Onze certificeringen.
Bij Geboortezorg Limburg maak je de juiste keuze. Onze kraamverzorgenden voldoen niet enkel aan de wettelijk verplichte certificeringen maar hebben ook diverse extra opleidingen gevolgd.
