Trillende handen
Daar ga ik weer, op weg naar een kersvers gezinnetje want er is een kindje geboren. De eerste in dit gezin en alles is nieuw, spannend en soms een beetje eng. Het gezin is ’s middags uit het ziekenhuis gekomen en dus is het zaak om hen binnen drie uur, de noodzakelijke dingen te leren. Mama mag nog even uitrusten en papa mag aan de bak. We starten met het verschonen en temperaturen van de baby. Papa mag deze handelingen uitvoeren en ik sta ernaast om aanwijzingen te geven en te helpen waar nodig. Papa is nerveus merk ik en stelt veel vragen. Helemaal prima en juist fijn dat hij dit aangeeft want dit betekent dat ik uitgebreide voorlichting en instructies mag geven en dat vind ik erg leuk om te doen.
De dag erna werk ik de hele dag in het gezin. We bespreken bij het ontbijtje (met voor mij een kopje koffie) , wat we die dag gaan doen. De baby mag in badje en papa biedt aan om dit te doen. Dan is het zover, alles staat klaar en papa kan beginnen om de kleine meid uit te kleden en te wassen. Zijn handen trillen en ik zie een zweetdruppel langzaam naar beneden glijden over zijn gezicht. Heel voorzichtig gaat hij met het washandje over het gezichtje en daarna volgt de rest. Als de baby begint te huilen pakt papa haar op, dit herhaalt zich enkele keren. “Ga maar gewoon door met wassen dan zit ze eerder in het warme badje en stopt het huilen vanzelf”, zeg ik en papa doet wat ik vraag. Na een heerlijke bad wordt ze afgedroogd en aangekleed. “Wat heb je dat goed gedaan!” complimenteer ik papa. Hij schudt zijn hoofd, “ik vind het zo eng en tril helemaal, ik wil het gelijk allemaal goed kunnen”. Ik antwoord dat dit echt goed komt, vertrouwen moet groeien en hoe mooi is dat als dat gebeurt.
De achtste en laatste dag van het kraambed is aangebroken en papa doet de kleine meid wederom in bad. Zijn handen zijn rustig, geen zweetdruppel te zien. Het enige wat ik zie is dat hij geniet en de baby ook. “Weet je het nog een paar dagen geleden, je trillende handen?” vraag ik. “Kijk eens hoe je gegroeid bent, jullie allebei! Jullie zijn ouders geworden en weten wat te doen. Ik kan de kraamweek met een gerust gevoel afsluiten, hier komt het helemaal goed”.
Baby is rustig, mama straalt en papa….die glundert van oor tot oor.
Marga Simons
Over de auteur: Marga Simons
Ik ben Marga, kraamverzorgster, screener, ambassadeur en blogger bij Geboortezorg Limburg.
Als jong meisje deed ik niets liever dan schrijven, ik had veel penvrienden die minimaal een keer per week post van mij ontvingen. Daarnaast maakte ik gedichtjes. Ik begon met schrijven en dichten toen ik 10 jaar oud was. Voor mij was en is het een uitlaatklep. In mijn werk als kraamverzorgster en screener, kom ik vaak van alles tegen. Leuke grappige dingen, mooie en ontroerende momenten en ook gezinnen die ik niet snel zal vergeten. Vaak dacht ik: “daar moet ik eens over gaan schrijven”. Vorig jaar heb ik de knoop doorgehakt en ben ik begonnen met het schrijven van blogs. Het biedt een kijkje in de mooie bijzondere wereld van de kraamzorg. Inmiddels schrijf ik niet alleen blogs over dat wat ik zelf meemaak, maar ook wat collega’s tegenkomen.
Ik wens je heel veel leesplezier!
Onze certificeringen.
Bij Geboortezorg Limburg maak je de juiste keuze. Onze kraamverzorgenden voldoen niet enkel aan de wettelijk verplichte certificeringen maar hebben ook diverse extra opleidingen gevolgd.
