Ze hadden zich goed voorbereid op het krijgen van een kind. Ze hadden een babykamer met een bedje, een commode, een kast. Ze hadden een aankleedkussen, hoezen voor eroverheen, hydrofiel luiers, pampers, kleren, douchespulletjes, een badje en verder alles wat een kleine baby nodig heeft. Het kindje was welkom. Spannend was het wel een beetje want er kwam kraamzorg in huis. In het land waar zij vandaan kwamen hadden ze zoiets niet. Toen mama zeven maanden zwanger was kwam de intaker van het kraamcentrum op bezoek. Ze vertelde de ouders alles wat ze nog meer moesten weten over de kraamzorg en ook welke spullen er in huis gehaald moesten worden voor de bevalling. Ze waren goed verzekerd en kregen een kraampakket met alle spullen erin. Verder werd hen nog uitgelegd dat ze een po, eventueel een ruggensteun en klossen moesten halen in verband met de bevalling. Ze wilden graag thuis bevallen en dan is het fijn als alles in huis is en het bed op klossen staat.
De bevalling begon en de verloskundige belde met de planning. Ik werd erheen gestuurd. Toen ik de slaapkamer in kwam zag ik een heel laag bed. Oei moest mama hierop gaan bevallen? Dat was voor haar, voor de verloskundige en voor mij niet eenvoudig. Het werd nog erger toen bleek dat de baby er niet zonder slag of stoot uit wilde en ik fundus expressie toe moest passen, dit betekent dat je met twee handen flink veel kracht op de buik van moeder zet en het kind helpt om geboren te worden. Het is zwaar om te doen en al helemaal op een laag bed. Gelukkig daar kwam de kleine eindelijk ter wereld. De verloskundige had voor mijn komst alle spulletjes die ik nodig had al op de slaapkamer van de ouders gezet, de babykamer had ik nog niet gezien. Nadat iedereen verzorgd was liep ik naar de babykamer en daar stond het babybedje, bovenop vier bed klossen. Ik schoot in de lach maar deze “fout” was voor mij ook fijn. Vanuit school had ik namelijk de opdracht gekregen om te kijken welke communicatieproblemen je zoal tegen kunt komen als kraamverzorgster en dat voorbeeld stond nu pal voor mijn neus.
Marga Simons (met dank aan collega Elly voor het delen van haar verhaal)
Over de auteur: Marga Simons
Ik ben Marga, kraamverzorgster, screener, ambassadeur en blogger bij Geboortezorg Limburg.
Als jong meisje deed ik niets liever dan schrijven, ik had veel penvrienden die minimaal een keer per week post van mij ontvingen. Daarnaast maakte ik gedichtjes. Ik begon met schrijven en dichten toen ik 10 jaar oud was. Voor mij was en is het een uitlaatklep. In mijn werk als kraamverzorgster en screener, kom ik vaak van alles tegen. Leuke grappige dingen, mooie en ontroerende momenten en ook gezinnen die ik niet snel zal vergeten. Vaak dacht ik: “daar moet ik eens over gaan schrijven”. Vorig jaar heb ik de knoop doorgehakt en ben ik begonnen met het schrijven van blogs. Het biedt een kijkje in de mooie bijzondere wereld van de kraamzorg. Inmiddels schrijf ik niet alleen blogs over dat wat ik zelf meemaak, maar ook wat collega’s tegenkomen.
Ik wens je heel veel leesplezier!
Onze certificeringen.
Bij Geboortezorg Limburg maak je de juiste keuze. Onze kraamverzorgenden voldoen niet enkel aan de wettelijk verplichte certificeringen maar hebben ook diverse extra opleidingen gevolgd.
